Kako bi se ekonomiji osigurao znanstveni status širokih razmjera, već dugo se pokušavaju udaljiti društveni i određeni povijesni čimbenici iz ekonomske analize. Radi se prvenstveno o dugotrajnom procesu koji se javio još na začetku klasične škole političke ekonomije a koji je utjecao na to da se postulati na kojima se ekonomska znanost temelji postepeno udalje od ekonomske stvarnosti. Ekonomisti klasične škole poput Adam Smith-a i John Stuart Mill-a, političku su ekonomiju prvobitno promatrali kao jedinstvenu društvenu znanost a sekundarno kao znanosti o privredi zemlje. Takav aspekt daje im mogućnost da se bave ekonomskim i neekonomskim sadržajima te da u svojim analizama inkorporiraju razne socio-društvene aspekte. Marginalizam, odnosno marginalistička revolucija, krajem 19.og stoljeća, te nastanak neoklasičara i ekonomije kao takve, označavaju smjer koji se kreće od metodološkog holizma prema metodološkom individualizmu, odnosno od pluralizma do kompletne dedukcije, kao i od dinamičnosti prema statičnosti. Kontradiktorno temeljima klasičara, marginalisti inzistiraju na ekonomiji koja mora biti vrijednosno neutralna znanost u kojoj se traži čista istina, oslobođena normativnih pitanja u vezi onoga što treba činiti. U radu će se u okviru teorijskih razmatranja dati uvid u razvoj marginalizma, prikazat će se osnovne karakteristike i teorije marginalizma, te će se kao zaključna nota radu, ostaviti utisak razmatranja takvog pristupa s kraja 19.og stoljeća, na današnja aktualna dogđanja.